Τατουαζ Maori

Το νησί της Νέας Ζηλανδίας είναι διασημο για της πρακτικές τατουαζ των αυτόχθονων πληθυσμών, Μαορί. Πιστεύεται ότι η πρακτική των "Moko" ή tatooing μεταφέρθηκε στη Νέα Ζηλανδία από την Πολυνησια και οσους μετανάστευσαν εκεί. Moko facial tatoos εξακολουθούν να φοριούνται ακομα από τους σημερινους Μαορί που μάχονται για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς τους. Ενώ τα Πολυνησιακα τατουαζ χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για σαν ενδειξη κοινοτητων και οικογενειων, οι Μαορί εξελιξαν αυτή την πρακτική σε μία λεπτή τέχνη. Το 1910 ο ιστορικός James Cowan έγραψε "ο χαρακτηρισμος για ένα ατομο της κοινοτητας που ειναι χωρις τατουαζ moko ειναι προσωπο χωρις διακοσμιση." Οι δυτικοί έιχαν επίγνωση της σημασίας των τατουαζ moko Μαορί και την αμεση σχεση με την κουλτούρα τους, απο τον Sydney Parkinson οπου ταξιδεψε και κατεγραψε για πρωτη φορα το 1769. Ο Parkinson καταγράψε τρία παραδείγματα moko tatooing. Τα παραδείγματα αυτά ειναι ξεχωριστα για τα γραμμικα και καμπυλόειδη στοιχεια τους.

Τα τατουαζ ή moko, μεταξύ των φυλών Μαορί ήταν κατεξοχήν μια αρσενικό δραστηριότητα. Όλα τα τατουαζ γινονταν από άνδρες εξειδικευμενους στην τεχνη του tatoo (tobungata-moko). Πριν από την έναρξη της διαδικασίας moko, ο ειδικός θα εξετάσει τον σωματοτυπο των υποψηφιων, το πρόσωπο και άλλα χαρακτηριστικά τους. Μοναδικές διαφορές σε ορισμένα ανθρωπινα χαρακτηριστικά θα ενσωματώνονται στο σχεδιασμό του τατουαζ. Δεδομένου ότι οι εν λόγω ειδικοί δεν δεσμεύονταν από ένα μόνο χωριό, φυλή, ή κοινοτητα αλλα μεταφερονταν απο την μια περιοχή στην αλλη, το στυλ τους φαίνεται να επιρεαζεται απο τα χαρακτηριστικα διαφορων πολιτισμων, τα Βόρεια και Νότια Νησιά κ.α

Τα Μαορί τατουαζ αν και ηταν γενικά πιο δημοφιλοι στο μερος του προσώπου, ωστοσο υπαρχαν και άλλες περιοχές του σώματος που ηταν επισης υπό την ασκηση πρακτικής τατουαζ. Τα τατουαζ του σώματος ήταν μια διαφορετική πρακτική από τα τατουάζ προσώπου ή moko. Τα τατουαζ σωματος γινονταν με πιο παραδοσιακές μεθόδους απο οτι σε αλλες φυλες του Ειρηνικου. Η χτένα ήταν η πιο κοινή μέθοδο, και υπάρχουν ενδείξεις για τη χρήση των χρωμάτων όπως το κόκκινο και μπλε εκτός από το μαύρο. Τα εν λόγω τατουαζ περιορίζονταν στην περιοχή ανάμεσα από τη μέση και τα γόνατα, συμπεριλαμβανομένων των γλουτών, μηρών, και γεννητικά όργανα. Τα αγορια της φυλης που εκαναν τα τατουαζ σωματος τα ειχαν σηνυθως ολοκληρωση πριν την ενηλικιωση τους. Και στα δύο φύλα το σώμα moko χρησιμοποιήθηκε ως σήμα της επίτευξης της εφηβείας, καθώς και άλλες τελετές για τον εορτασμό της διέλευσης και των προσωπικών επιτευγμάτων. Η πρακτική αυτή ισχυε και για τα δυο φύλα, αν και λιγότερο συχνές μεταξύ των γυναικών.

Ωστόσο η πρακτική της αρχαίας moko, από το τέλος της φυλής πολέμους, ή μη, λόγω της ευρωπαϊκής επιρροής, η πρακτική της moko μεταξύ των αρσενικών χάσει την παραδοσιακή της σημασία. Η άφιξη και την αυξανόμενη επιρροή των ιεραποστόλων στη Νέα Ζηλανδία μπορεί να έχει επίσης οδηγήσει στη διάλυση της moko, όπως ήταν ευρέως απαγορευμένα από αυτά. Έως τα τέλη του 1860 την πρακτική των αρσενικών moko ήταν φθίνουσα.